آپارتمان‌نشینی و حقوق همسایگی موضوعاتی هستند که در فرهنگ شهرنشینی ما کمتر به آن‌ها پرداخته شده است. با توجه به مهاجرت جمعیت به شهرهای بزرگ و گسترش آپارتمان‌نشینی، آگاهی داشتن از حق و حقوق همسایگی ضروری به نظر می‌رسد. در این نوشته از هومگقصد بررسی موضوع آپارتمان‌نشینی و حق و حقوق همسایگان در قبال یکدیگر را داریم.
همسایگی از منظر قانون و شرع
با گذشت بیش از پنج دهه از شکل‌گیری و رواج آپارتمان‌نشینی در ایران و علیرغم تصویب اولین قانون مربوطه در سال ۱۳۴۳ «حقوق همسایگی» همچنان از مغفول‌‌ترین ضروریات فرهنگی کشور به حساب می‌آید.
هرچند واژه‌ی «همسایه» از نظر شرع دایره وسیعی از حقوق و تکالیف را در بر می‌گیرد اما در قانون بجز تعریفی که در قانون تملک آپارتمان‌ها آمده است، تعریف دیگری از آن وجود ندارد.
طبق این قانون، افرادی که از بعضی از قسمت‌های یک ساختمان بطور مشترک استفاده می‌کنند همسایه نامیده می‌شوند. به بیان دیگر مشاعات ساختمان حلقه ی واصل و ارتباط دهنده میان کسانی است که با مالکیت مستقل در یک ساختمان زندگی می‌کنند.
